Diyorumya ben hep Asosyelim. Bildiğin konuşmayı bilmeyen, yolda düz yürümeyi bile beceremeyen, dialog sıkıntısı cekip, arkadaş ortamı olmayan bildiğin yontulmamış kalasım. Minimum çene hareketi benim için en ideal olan durumdur. Çünkü kız bendeki tuhaflığı sezip benden soğur , bu durumda beni sıkıntıya sokardı. Bu yaşta bulmuşum bir güzel hatun kaçırmakta istemiyorum. Tüm şile yolu boyunca, asgari dialog ile durumu kurtarmıştım. Şile yolunda şöferdim, " şöfer ile konuşulmaz" modunda gittim. Saklı gölde, gölün kendisi beni kurtardı, Şile merkezin güzelikleri ise yetti artı. Göresl bir manupulasyon, kızı bu ne olduğu belirsiz düdüğün yani benim gerçek kişiliğimi görmesini engellemiş oldu. Benim toplum içinde yetersizliğim, asosyal kişiliğim, konuşma özürlü olmam şilenin romantik ortamında yitip gitmişti. Elle tutuşup yürümek, ordan oraya gitmek hem benim için iyi hem onun için iyi etki bırakıyordu.
Ben onla gezdikce cesaretim artıyor , onu gözlemleyerek, izlediğim anime ve amerikan dizilerindeki altyapılardan replikler söylüyordum. Gayette işe yarıyor bir birimize olan aşkımız ilerleme kaydediyordu. Zaten bu gezimin bana olan faydasını Şile deniz fenerine olan son turumuzda görcektim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder