Hayatımda iki kez kendimi boşlukta ve amaçsız hissetmişimdir.
İlk : Sene 2001 Liseden mezun oldum. Diplomamı aldım evime yürüdüm, Celeron 466 işlemcili 16 mb Savage ekran kartlı bilgisayarımı actım. Bir oyuna girdim oyuna başladım. Birden tuhaf bir şey oldu. Okul bitti arkadaş daha okul yolu yürümek yok, zorlama lise arkadaşları yok, iş başı yapacaksın. Baban iş bulmanı istiyor ve bu konuda fazlasıyla ciddi. Ben ise perdeleri çekili bir odada amaçsızca bilgisayar oynamak tayım. Ya şimdi ne olacak??? Hayatta bir hedefin var mı?
Bu duygu hayatımda hissettiğim en korkunç hislerden biridir. O zamanki amacım babamın psikolojik baskısından bir an evvel kurtulmak oldu. Yazıcı iş oğlunda bir bilgisayar firmasında çalışarak haftalık ücretle çalışmaya başladım. günde 12 saat haftada 1 pazar günü tatil.
İkinci : Sene 2012 , yaş 29 ve ben halen bilgisayar başında boş işlerde gecinen bir insanım. Yaşımdaki 2 rakamı halen bana güven veriyor. Daha gencim vaktim bol düşüncesi 29 olunca pek de iyi durmuyordu. Doğum günümde Annem ve Babam "Yaşın oldu 30 daha ne zamana kadar evde oturacaksın" !!!!!!
İşte o zaman yine lise bitince hissettiğim o kahrolası duygu içimi kaplamıştı. 6 senedir aynı firmada çalışıyor, ortalama bir maaş alıyordum. Benim yapmama gereken tüm sorumluluklarımı yerine getirdiğimi inanıyordum. Bilgisayar başında vakit geçirerek ekonomi yaptığıma inanıyor ev ve araba alarak ruhumu rahatlatıyordum. Fakat işin aslı bu değildi. Ben kendini dış dünyadan internet yüzünden soyutlamış, eğitimi eksik bir insandım. Akrabalarımın dediği gibi "Orjinal bir Adam" dım. Ailem için önemli olan, Ayda 50 lira internet ve 50 lira haşlık parasıyla geçinebiliyor olmama değildi. Hatta maaşımı bile kendim bile çekmiyordum. babam alıyordu ATM den. Ama kimse benden böyle bişey istemiyordu. Gezip dolaşmamı , kız arkadaş edinmemi. istiyordu. Soğuk birayı alıp kafaya dikmemi, arkadaşlarımla gezmemi, yani normal olmamı dilemişlerdi hep. Babama göre kafamı saçma şeylere takmış , saçmalayan bir hayata sahipdim.
Degerli yeğenlerim, Gitar kadiköyde gitar çalıyor, bir başkası italyada geziyor, bir başkası cambridge ingilizce testini kazanarak ingilizce diploması alıyor, ötekisi hafta sonları grubu ile 45 km yol bisikleti sürüyor, bir diğeri makine mühendisi olmuş katara giderken. Ben 11 yıl oyun oynayarak geçirmiştim. Liseden sonra 30 yaşıma kadar 1900 iş günü çalışmış, 15 ay askerlik yapmıştım. Eve gelipte tek yaptığım internet ve oyun olmuştu. Hayatımın onlarca yılı ne yaptım ben . 13 yılım nere gitti. Sanal aleme neden bu kadar saplandım. Gerçekten dost diyeceğim biri bile olmadı.30 yaşına bastığımda hissettiğim o duygu lisedeki duygu patlamasından çok daha büyüktü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder